„W tym budynku w latach 1945-1964 mieszkał Władysław Król. Urodził się w 1970 w Kijanach koło Nałęczowa. Do Łodzi przyjechał w 1928. W ŁKS był wybitnym zawodnikiem i trenerem w wielu dyscyplinach sportowych. W 1936 reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Ga-Pa w hokeju na lodzie. W 1958 z drużyną piłki nożnej ŁKS zdobył mistrzostwo Polski. Był najbardziej zasłużonym trenerem i wychowawcą sportowców w historii ŁKS" - taki napis na pamiątkowej tablicy przygotowali wychowankowie ŁKS i podopieczni Króla. W tej grupie znaleźli się byli piłkarze i hokeiści, m.in. Paweł Kowalski, Zygmunt Gutowski, Szczepan Miłosz, Józef Stefaniak i Leszek Lejczyk.

Odsłonięcie tablicy ma się odbyć w samo południe. Godzinę później w Poleskim Ośrodku Kultury przy ul. Krzemienieckiej 2a rozpocznie się natomiast spotkanie z przewodnikiem łódzkim, senatorem Ryszardem Bonisławskim, podczas którego nie zabraknie wspomnień o Królu i ŁKS. „Serdecznie zapraszamy na te wydarzenia wszystkich, którzy czują się wychowankami Władysława Króla i pamiętają o ŁKS. Nasz ukochany klub od pewnego czasu przeżywa ogromne trudności ekonomiczne i sportowe. Dlatego postanowiliśmy przekazać młodym pokoleniom sportowców i sympatyków część historii powstania i rozwoju Łódzkiego Klubu Sportowego" - wyjaśnili inicjatorzy sobotnich uroczystości.

W sportowym rozwoju ŁKS i całej Łodzi Władysław Król odegrał wyjątkową rolę. Do naszego miasta przyjechał w 1928 z Lublina. I była to jego ostatnia przeprowadzka. Natychmiast związał się z ŁKS, wzmacniając drużyny piłki nożnej i hokeja na lodzie (z powodzeniem grał również w tenisa). W obu tych dyscyplinach był powoływany do reprezentacji Polski. W tej piłkarskiej zaliczył cztery występy, w których zdobył dwa gole w wygranych meczach z Jugosławią (4:3, 10 września 1933) i Danią (3:1, 12 września 1937). W międzyczasie zagrał też w pojedynkach z Czechosłowacją (1:2, 15 października 1933) oraz Rumunią (3:3, 14 października 1934). W piłkarskiej drużynie ŁKS występował do 1946. Rozegrał w niej łącznie ok. 450 spotkań, w których strzelił ok. 350 bramek. Już z tej krótkiej statystyki widać, że był znakomitym piłkarzem. Jeszcze lepiej radził sobie jednak na lodzie! Gdy zimą 1929 w ŁKS zawiązał się zespół hokejowy, to jednym z jego zawodników został Król. 23 lutego 1934 zadebiutował w reprezentacji Polski, z którą dwa lata później wyjechał na Igrzyska Olimpijskie do Garmisch-Partenkirchen. Na tym turnieju Polacy wygrali 9:2 z Łotwą, a później ulegli 1:8 Kanadzie i 1:2 Austrii. W 1938 z hokejową kadrą biało-czerwonych Król zajął siódme miejsce na mistrzostwach świata w Pradze.

Hokej miał ogromny wpływ na całe życie Króla, który po zakończeniu sportowej kariery został wybitnym szkoleniowcem. Do tej pracy przygotowywał się właśnie na lodzie, bo od 1931 był jednocześnie zawodnikiem i trenerem zespołu ŁKS. W podwójnej roli w 1946 poprowadził drużynę do tytułu wicemistrza Polski; rok później łodzianie zajęli trzecie miejsce w rozgrywkach. W 1950 Król zakończył występy na lodzie, jednak trenerem zespołu pozostał do 1962. Pracował też z juniorami, z którymi w 1953 sięgnął po tytuł mistrza kraju. W ŁKS wychował m.in. swoich następców, olimpijczyków: Krzysztofa Birulę-Białynickiego, Walerego Kosyla i Jerzego Potza.

W roli szkoleniowca największe sukcesy odniósł jednak w piłce nożnej. Po uzyskaniu uprawnień instruktorskich w 1946 pracował początkowo na niższym szczeblu (m.in. w latach 1950-1951 był trenerem drugoligowego Widzewa), ale wkrótce wrócił do ŁKS, z którym zdobył Puchar (1957) i mistrzostwo Polski (1958). Były to pierwsze trofea w historii piłkarskiej Łodzi. Do kolekcji ŁKS i swojej Król dorzucił również tytuł najlepszej drużyny w kraju w kategorii juniorów (1962), którego również łódzkie drużyny nie miały jeszcze na koncie. Za swoje osiągnięcia sportowe i szkoleniowe oraz za zaangażowanie w działalność społeczną Król był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany przez władze państwowe i samorządowe, kluby, związki sportowe, media itp. Otrzymał łącznie ponad 40 odznaczeń.

Zmarł 29 stycznia 1991 i został pochowany na katolickiej części Starego Cmentarza przy ul. Ogrodowej. Pośmiertnie władze miasta uhonorowały jego pamięć ulicą Władysława Króla (odchodzi od al. Wyszyńskiego) oraz wizerunkiem na fresku „Łódź w pigułce", namalowanym na ścianie (wychodzącej na Pasaż Rubinsteina) kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 71.