Dlaczego trwale ozdabiamy swoje ciało?

Wiele miast (374)
Dlaczego trwale ozdabiamy swoje ciało?

Data: 2014-02-21 14:34:00 Czytano: 1393 razy

Wszelkim zmianom wyglądu zewnętrznego towarzyszą rozmaite pobudki. Im są one mniej radykalne, tym bardziej można je tłumaczyć względami estetycznymi, które wynikają z podążania za modą bądź z potrzeby ukazania światu własnych odczuć na temat piękna. Z różnorodnymi formami ozdabiania wiąże się zazwyczaj przekonanie, że ciało jest materiałem plastycznym i można je dowolnie kształtować w imię szeroko rozumianej sztuki.

Reklama

Ludzie poddają się zatem różnym zabiegom upiększania w głównej mierze ze względów estetycznych, wynikających z chęci bycia modnym i w celu polepszenia wizerunku własnej osoby. Z drugiej strony równie często zmiany te powodowane są pragnieniem wyrażenia własnej indywidualności oraz niepowtarzalności – to z kolei wiąże się z potrzebą bycia oryginalnym czy zauważonym. Najważniejszą rolę pełni tutaj właśnie wzbudzenie zainteresowania innych, które może być rozumiane z wizualnego bądź psychologicznego punktu widzenia. Poprzez język ciała następuje bowiem przekazywanie emocji, zasygnalizowanie aktualnych przeżyć wewnętrznych oraz podkreślenie własnej oryginalności.

Trwałe ozdabianie ciała wyrazem psychicznych odczuć bądź potrzeb

Istnieje przypuszczenie, że wszelkie modyfikacje ludzkiego ciała mogą stanowić świadome lub podświadome wołanie o pomoc, które określane jest mianem symbolicznego krzyku. W tym przypadku metody ozdabiania ciała są formą kontestacji oraz wyraźną prowokacją. Z powodzeniem można wywnioskować, że przez konkretne rodzaje i motywy ozdabiania człowiek prezentuje światu określony przez samego siebie obraz – ilustruje koncepcję własnego "ja". Samo ciało zaś traktowane jest przez niego niczym płótno, które wolno zapełniać w przeróżny, symbolicznie związany z wyobrażeniami określającymi jednostkę czy pewną jej historię, sposób. Przykładowo, za pomocą trwałych napisów w formie dat czy imion, wiele osób zaznacza przełomowe wydarzenia w swoim życiu: ślub, śmierć kogoś bliskiego lub narodziny potomka.

Warto tutaj jednak wspomnieć, że chęć zmiany swojego wyglądu, która wynika z potrzeb psychicznych, może mieć znacznie poważniejsze podłoże. Niejednokrotnie bowiem, a zwłaszcza w przypadku radykalnych modyfikacji w postaci wytatuowania niemalże całego ciała czy przekłucia wielu jego części, obrazuje kłopoty człowieka z określeniem własnej tożsamości oraz przynależności do otaczającego świata. Psychiatrzy przypuszczają, że ekstremalne sposoby zdobienia wybierają osoby, które w inny sposób nie potrafią zamanifestować własnej osobowości, przy czym samo ich istnienie oraz poglądy bywają jawnie krytykowane przez resztę społeczeństwa.

Wykonanie określonej modyfikacji może być również spowodowane potrzebą zaspokojenia chęci przynależności do danej grupy społecznej lub rówieśniczej. Nie jest to jednak związane z przymusem, który krąg narzuca jednostce, lecz jej indywidualna decyzja. Najczęściej bywa motywowana pragnieniem akceptacji ze strony jego członków lub inspiracją ich stylem życia – poglądami oraz propagowanymi przez nich trendami w modzie.

Ambiwalentna fascynacja bólem

Podczas rozważań na temat metod ozdabiania ciała niejednokrotnie pojawia się wątek bólu. Czy obecnie może on stanowić jedną z pobudek do poddania się tego typu zabiegom? Wszystko wskazuje na to, że tak.

Ból podczas wykonywania określonej modyfikacji, a zwłaszcza tatuażu, postrzega się w dwojaki sposób. Z jednej strony może symbolizować oswojenie się z tym, co jest dla człowieka nieprzyjemne. Wiele osób wychodzi z założenia, że uodpornienie na ból fizyczny wpływa na mniejsze odczuwanie cierpienia psychicznego, które – jakby na to nie patrzeć – znacznie trudniej jest kontrolować. W tym przypadku powodem zdecydowania się na jakiekolwiek trwałe zdobienie może być chęć przezwyciężenia bólu. Z drugiej strony natomiast cierpienie ujarzmia albo daje upust pewnym emocjom, co w efekcie prowadzi do katharsis i przyjemności.

Wszelkie modyfikacje mogą wynikać więc z dążenia do przyjemności, która rodzi się właśnie z bólu. Rozkosz ta może mieć jednak wyłącznie podłoże erotyczne. Dobrym przykładem na to stwierdzenie jest fakt, że nakłuwanie miejsc intymnych w środowiskach sadomasochistycznych wiąże się z podnieceniem seksualnym, jakiego doznaje osoba, która wykonuje przekłucia skóry i widzi cierpienie człowieka dobrowolnie poddającego się tej praktyce.

Specyfika bólu mimo wszystko ma to do siebie, że jednych natychmiast zniechęci do wykonania sobie np. tatuażu bądź piercingu, a drugich wręcz przyciągnie.

Wszystko zależy od indywidualnego progu wytrzymałości człowieka na cierpienie fizyczne

Owo odczucie, szczególnie postrzegane jako odporność, tudzież przyjemność, przyczynia się do jeszcze jednej ważnej kwestii. Należy do niej pewna tendencja, mówiąca o tym, że kto raz wykonał sobie np. trwały wzór na skórze, ten najczęściej na nim nie poprzestanie. Decydowanie się na coraz większą ilość zdobień może się zatem wiązać zarówno ze względami estetycznymi, jak i zapatrywaniami na znaczenie samego bólu.

Body modification a młodzież, kobiety oraz mężczyźni

Z bardzo ciekawymi poglądami na temat pobudek, które w większej mierze potwierdzają powyższe tezy, spotykamy się w podziale miłośników rozmaitych form modyfikacji ciała na: wiek oraz płeć.

Decyzja o przystąpieniu do zabiegu ozdabiania ciała u nastolatków najczęściej wynika z buntu wobec świata dorosłych, w którym panują niezrozumiałe dla nich zakazy i normy. W tenże sposób młodzież wyraża manifest społeczny, określa swoją tożsamość oraz przynależność do otaczającej ich rzeczywistości. Równie istotnymi powodami zdają się być: chęć zaimponowania swoim rówieśnikom (przez co zaspakajana jest potrzeba wyrażenia własnej oryginalności), a także pragnienie przynależności do grupy rówieśniczej (szczególnie takiej, która cechuje się posiadaniem chociażby kolczyków w nosie).

Wiele informacji z zakresu samych tatuaży i piercingu dotyczy szczególnie chłopców. Młodzi mężczyźni tatuować się mogą już w wieku dojrzewania, a wówczas ich podświadomy motyw najczęściej stanowi chęć udowodnienia swojej męskości. Niniejsza pobudka może być związana nie tylko z ich kompleksem tzw. niepełnej wartości męskiej, ale także z konfliktem potrzeb seksualnych czy kompensacją poczucia słabości. Istotną rolę w tych decyzjach pełnią również autorytety, przykładowo wzorowanie się na ulubionym muzyku rockowym, który posiada tatuaż w kształcie czaszki na lewym ramieniu bądź wykonanie kolczyka w lewym uchu za sprawą jego skojarzenia z symbolem męskiego i odważnego pirata.

Kobiety decydują się na wykonanie modyfikacji najczęściej ze względów estetycznych, choć również ich pobudki mogą odnosić się do chęci zwiększenia własnej atrakcyjności w sferze erotycznej.

W trwałych rysunkach na skórze zwracają uwagę zwykle na wzory delikatne, niezbyt krzykliwe w kolorystyce oraz o niewielkich rozmiarach.

Najczęściej wybierają motywy roślinne, np. kwiaty, liście czy drzewa. W przypadku kolczyków natomiast, mając na uwadze przede wszystkim piercing brwi, nosa i ust, wybierają drobne ozdoby w kształcie kolistym.

Z punktu widzenia feministek, modyfikacje własnego ciała mogą wyrażać sprzeciw płci pięknej wobec ich niższego statusu społecznego w świecie, który został zdominowany przez mężczyzn. Kobiety, które dokonują zmian swojego ciała w określony sposób, świadomie przeciwstawiają się klasycznemu pojęciu piękna wynikającego z natury.

Mężczyźni tymczasem kierują się zazwyczaj potrzebą demonstracji swojej silnej i dominującej nad światem kobiet męskości. Za sprawą różnych form zdobienia mogą podkreślać nie tylko odważne cechy charakteru, lecz również wytrzymałość fizyczną. Najchętniej wybieranymi przez nich symbolami są: dzikie zwierzęta, nagie niewiasty, treści o tematyce seksualnej, motywy orientalne oraz znaki religijne. Wszystkie te wzory mają swoje podłoże w pragnieniu podkreślenia przez mężczyzn atrybutów siły fizycznej oraz męskiego temperamentu.

Alicja Paluch - A.M. Phoenix

www.TwierdzaWyobrazni.pl

Najnowsze

Popularne